|
|
دوران |
پادشاه سلسله صفوی |
تاجگذاری |
۹۸۹ (قمری) والی هرات |
لقب(ها) |
عباس میرزا |
زادروز |
|
زادگاه |
|
مرگ |
|
محل مرگ |
کاخ اشرف (بهشهر کنونی در استان مازندران) |
آرامگاه |
کاشان |
پیش از |
|
پس از |
|
همسر |
همسران بسیار |
پدر |
|
مادر |
|
فرزندان |
محمدباقر میرزا, حسن میرزا, سلطان محمد میرزا, اسماعیل میرزا, امام قلی میرزا, شاهزاده بیگم , زبیده بیگم, خان آغا بیگم, حوا بیگم, شهربانو بیگم, ملک نسا بیگم |
دین |
اسلام |
|
شاه عباس بزرگ یا شاه عباس یکم (۹۹۶-۱۰۳۸ه. ق / ۱۵۸۷-۱۶۲۹م) نامدارترین شهریار دوران صفوی است. او فرزند شاه محمد خدابنده و پنجمین شاه از دودمان صفوی است که بر ایران به مدت بیش از ۴۲ سال با اقتدار شهریاری نمود.
شاه عباس در هجده سالگی قزوین را متصرف شد و خود را شاه ایران خواند. او برای آنکه خیالش از سوی عثمانی آسوده گردد، پیمان نامهٔ صلح با آن کشور بست و باختر ایران را به آنان واگذارد. سپس به بهینهسازی امور درونکشوری و فرونشاندن شورش استانها پرداخت.
او نخست ازبکان را شکست داد و سپس به جنگ با عثمانی درآمد. او در سه نوبت با عثمانی جنگید و در هر سه بار پیروز شد. همچنین دو بار به گرجستان حمله کرد و آن را غارت کرد.
از واپسین لشکرکشیهای او میتوان فتح قندهار و آزادسازی جزایر و بنادر خلیج فارس از دست پرتغال را نام برد. در زمان شاه عباس درآمد نقدی و غیر نقدی کشور بالا رفت و همچنین بازرگانی با کشورهای بیگانه افزایش یافت. او بسیاری از نقاط کشور را آباد کرد و بناهای بسیاری ساخت که هنوز برخی از آنها پابرجاست.
شاه عباس در گذار زندگی یکی از فرزندانش را کشت و دو تن دیگر را کور کرد و دو پسر دیگرش نیز در کودکی مردند؛ بدین شیوه در هنگام مرگ جانشین شایستهای از خود بازنگذاشت و به ناچار نوه او با نام شاه صفی به پادشاهی رسید.
منبع : ویکی پدیا ، دانش نامه ی آزاد
نظرات شما عزیزان: